Οι χριστουγεννιάτικες λιχουδιές είναι μία ιερή και όμορφη παράδοση της οικογένειάς μου (και θεωρώ όλων των οικογενειών). Σαν παιδί, θυμάμαι με αγάπη τη μυρωδιά του βουτύρου και των μπαχαρικών να ψήνονται στο φούρνο από τη μαμά μου, είτε αυτό ήταν μελομακάρονα είτε κουραμπιέδες είτε χριστουγεννιάτικα μπισκότα είτε κέικ καρότου. Όλα ψήνονταν, τοποθετούνταν σε όμορφες πιατέλες και περίμεναν εκεί, στον πάγκο της κουζίνας, μέχρι να έρθουν τα Χριστούγεννα και να φαγωθούν.
Βλέπετε έπρεπε να δείξουμε υπομονή μέχρι να έρθουν οι γιορτινές μέρες για να τα φάμε. Υποθετικά πάντα…. Γιατί ό,τι δεν ήταν σε μορφή κέικ (που χρειαζόταν κόψιμο) πηγαίναμε με τον αδερφό μου σαν τα ποντικάκια και κλέβαμε ένα-ένα τα μπισκοτάκια. Και εννοείται κάποια στιγμή ακούγαμε και την κατσάδα, γιατί πριν έρθουν οι γιορτές είχανε μείνει μόνο 2-3 μπισκότα στην πιατέλα. Νομίζαμε ότι δεν θα μας ανακαλύψει η μαμά εάν εξαφανίζονταν σιγά σιγά!!
Σαν παιδί λάτρευα τους κουραμπιέδες… Και όση περισσότερη ζάχαρη άχνη είχαν, τόσο το καλύτερο! Αλλά όσο μεγάλωνα, και ειδικά μετά τις σπουδές, οι προτιμήσεις μου άρχισαν να αλλάζουν.
Άρχισα να αποφεύγω τα τρόφιμα που δεν είχαν κάτι θρεπτικό να μου προσφέρουν. Εννοείται ότι εάν με κεράσουν κάτι μεμονομένο, και ας μην είναι και πολύ θρεπτικό, θα το φάω… Αλλά δεν θα έφτιαχνα ποτέ ένα ταψί κουραμπιέδες στο σπίτι μου όπου είμαστε μόνο δύο άτομα. Γιατί; Γιατί άλλο κάτι περιστασιακό και άλλο να το έχω μέσα στην κουζίνα μου και να θέλω να τρώω 2-3 τεμάχια κάθε μέρα (ή σε κάθε γεύμα μην πω…!).
Έτσι τα τελευταία χρόνια προσπαθώ να ανακατασκευάσω τα γλυκά της παιδικής μου ηλικίας, και ειδικά τα εορταστικά, έτσι ώστε να μπορούμε να καταναλώνουμε πιο θρεπτικά γλυκά χωρίς να στερούμαστε μία καθημερινή δόση γιορτινού πνεύματος.
Ξεκίνησα λοιπόν, με το κέικ καρότου, το οποίο η μητέρα μου φτιάχνει κάθε χρόνο αντί για βασιλόπιτα. Εκείνη βέβαια το κάνει υπερπαραγωγή με το γλάσο και τα φαγώσιμα ζαχαρωτά στολίδια. Εγώ ήθελα απλά τη γεύση, χωρίς τα υπόλοιπα. Βρήκα αυτό που έψαχνα στις μπουκιές κέικ καρότου που σας έδειξα πριν μερικά χρόνια.
Στη συνέχεια, σειρά είχαν τα μελομακάρονα και τα χριστουγεννιάτικα μπισκότα. Πρόπερσι λοιπόν σας έδειξα πως να φτιάξετε μπισκότα τζιντζερανθρωπάκια χωρίς γλουτένη και πέρυσι μάθατε τη συνταγή μου για μελομακάρονα με αλεύρι ντίνκελ!
Σειρά φέτος είχαν οι κουραμπιέδες…
Προβληματίστηκα αρκετά για το πως θα μπορούσα να φτιάξω κάτι παρόμοιο με κουραμπιέ αλλά να είναι θρεπτικό. Ήθελα να είναι και πρωτότυπο βέβαια 🙂
Έτσι σκέφτηκα μήπως φτιάξω μία ωμοφαγική έκδοση, που να μην χρειάζεται ψήσιμο, να αποτελείται από αγνά υλικά, να μην περιέχει ζάχαρη και να μην είναι χρονοβόρα στην παρασκευή.
Και το αποτέλεσμα μας άρεσε πολύ! Το βούτυρο αντικαταστάθηκε από βούτυρο καρύδας, η ζάχαρη άχνη από ινδική καρύδα και μέλι, το αλεύρι από αλεύρι αμυγδάλου (τριμμένα αμύγδαλα) και έβαλα στο κέντρο ένα ωμό αμύγδαλο για να έχει μια λίγο πιο τραγανή υφή και μία μικρή έκπληξη.
Να τονίσω ότι το αποτέλεσμα δεν είναι ούτε στην υφή ούτε στη γεύση σαν αυτό του κλασικού κουραμπιέ. Είναι μία εναλλακτική πρόταση για κάτι που του μοιάζει και που μπορεί άνετα να συνοδέψει τον καφέ ή το τσάι σας τις γιορτινές μέρες!
Τη συνταγή θα τη βρείτε στη σελίδα του περιοδικού Shape.gr (πατήστε στο link). Τους ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία!
- 2 φλιτζάνια αλεύρι αμυγδάλου*
- 2 φλιτζάνια τριμμένη ινδική καρύδα
- 4 κ.σ. βούτυρο καρύδας
- 2 κ.σ. μέλι
- 1 κ.γ. εκχύλισμα βανίλιας
- Μία πρέζα αλάτι
- Λίγο νερό, εάν χρειαστεί
- Μία πρέζα μοσχοκάρυδο (προαιρετικά)
- 20 ωμά λευκά αμυγδαλα
- Επιπλέον τριμμένη ινδική καρύδα για την επικάλυψη
- Τη συνταγή θα τη βρείτε στη σελίδα του περιοδικού Shape.gr (πατήστε στο link).
Κ.Σταυρουλα, η συνταγή με τους ωμοφ.κουραμιεδες με καρύδα ήταν αποτυχία διότι δεν υπήρχε κάποιο υλικό να τα συνδέει ,π.χ.αυγο και θρυμματίζονταν . Επίσης το αλάτι χαλούσε τη γεύση (έβαλα μισό κοφτό κουταλάκι του γλ.) .
Κρίμα γιατί είναι η πρώτη δικη σας συνταγή που φτιάχνω.
Καλησπέρα σας. Λυπάμαι πάρα πολύ μου δεν σας πέτυχαν…. Η συνταγή, όπως όλες οι συνταγές, δοκιμάζονται πρώτα από εμένα και το αποτελέσμα αποτυπώνεται πάντα σε φωτογραφίες. Δηλαδή, θα έπρεπε να καταλήξετε με τρουφάκια όπως ακριβώς είναι στις παραπάνω φωτογραφίες… Το συνδετικό υλικό είναι το βούτυρο και το μέλι. Αυτά είναι τα 2 υλικά που ουσιαστικά ενώνουν το αλεύρι με την καρύδα. Όπως γράφω και στη συνταγή, εάν δεν ενώνονται θα έπρεπε λίγο νεράκι να βοηθήσει στη ζύμη… Χρησιμοποιήσατε αλεύρι αμυγδάλου ή αλέσατε φιλέ αμύγδαλο? Μήπως δεν αλέστηκε καλά και ήταν χοντροκομμένο? Μία πρέζα αλάτι είναι αρκετά λιγότερο από 1/2 κ.γ. Υπάρχουν 2 απόψεις ότι είτε είναι το 1/8 από το κουταλάκι του γλυκού ή το 1/16 από το κουταλάκι του γλυκού Αλλά ουσιαστικά είναι αυτή η μικρή ποσότητα που πιάνετε εάν τσιμπήσετε το αλάτι με τον αντίχειρα και τον δείκτη σας. Πάντως όταν φτιάχνουμε ωμοφαγικά τρουφάκια μερικές φορές βοηθάει να πλάθουμε τα μπαλάκια με βρεγμένα χέρια. Ειλικρινά δεν ξέρω τι μπορεί να έφταιξε και δεν έδεσε η ζύμη σας. Και πάλι λυπάμαι πολύ. Ελπίζω να δοκιμάσετε στο μέλλον άλλες συνταγές από το blog και να σας έχουν ένα καλύτερο αποτέλεσμα.
Καλησπέρα. Έφτιαξα κ εγώ αυτό το γλυκάκι κ μου πέτυχε. Ήταν νόστιμοι.
Καλησπέρα. Έφτιαξα το γλυκάκι κ μου πέτυχε. Ήταν νόστιμο.
Χρόνια πολλά. Έκανα κ εγώ τη συνταγή, ήταν νόστιμη κ βγήκε όπως έλεγε η συνταγή.
Καλησπέρα. Χίλια συγγνώμη για τα 3 μηνύματα που έστειλα. Κατά λάθος το έκανα. Ισχύει όμως ότι έκανα το γλυκάκι.
Δεν πειράζει για τα πολλαπλά σχόλια 🙂 Χαίρομαι πάρα πολύ που σου πέτυχαν!!!!!! <3 🙂 Καλές γιορτές!!